Spitfire IXc, Airfix, 1:48

[piotr dmitruk]

Mecenasowi chodzi chyba właśnie o długość, nie cięciwę.
Mus poprawić.

[robert.xii]

hm...
dla jasnosci - bakelit to plastik.
i to chyba najstarszy.

[Jarek Gurgul]

To dla większej jasności - Bakelite (z dużej litery), o którym często wspomina się przy okazji dyskusji na temat foteli Spitfire'a, to w latach 30/40-tych była marka towarowa, konkretny wyrób (tak jak teraz Batonik Milky Way, Wódka Wyborowa, czy Skoda Favorit). Tylko, że to nie z niego, a z 'plastiku' wytwarzane były niemetalowe fotele Spitów. Producentem tego konkretnego 'plastiku' była firma Aeroplastics z Glasgow. Bakelit był zbyt kruchy i słaby, by można było z niego wytwarzać elementy narażone na takie przeciążenia, jak fotele lotnicze. Fotel wykonany z takiego materiału rozleciałby się przy pierwszej lepszej okazji, na przykład lądowaniu.

Druga 'legenda' to powtarzana informacja, że plastikowe ('bakelitowe') fotele wyparły te wcześniejsze, metalowe. Tak nie było. Plastikowe fotele miały być jedynie dla metalowych alternatywnym rozwiązaniem, w szczególności przeznaczonym dla maszyn produkowanych w Castle Bromwich. W rzeczywistości jedne i drugie fotele były produkowane równolegle od wiosny 1940 do w zasadzie końca wojny.

Jarek

[tomek_chacewicz]

Mądrego to i miło posłuchać...
Bardzo ciekawe rzeczy Jarku piszesz.

[greatgonzo]

No tak, a jak ja napisałem to na wsiowego idiotę wyszedłem ;).

Te szkockie fotele weszły do użytku z kilkumiesięcznym opóźnieniem, ponieważ ludkowie z Aeroplastics też mieli problem z wytworzeniem wystarczająco wytrzymałych foteli. Właściwie chyba nie do końca im się to udało i z zasady samoloty z lotniskowców wyposażano w metalowe, właśnie ze względu na twardość lądowania.
Najfajniejsze w tym jest to, ze niemal nie sposób rozstrzygnąć jaki fotel miał dany Spitfire i wszyscy zrugani za niewłaściwe fotele mogą się teraz odszczekiwać .

[tomek_chacewicz]

No coś Ty Radek
Z resztą Twój post mi gdzieś uciekł bo ostatnio to raczej obrazki oglądam, mało mam czasu na czytanie forum..

[Jarek Gurgul]

Ja też się przyznam bez bicia Radziu, że przegapiłem Twój post. 'Wskoczyłem' od razu do ostatniego, którym był w tym momencie post Roberta.

A wracając jeszcze do foteli Spitfire'a, podrzucę dodatkowe informacje.
Poniżej link do strony brytyjskiego archiwum narodowego i fiszki ciekawego dokumentu. Zwróćcie uwagę na podsumowanie rekordu.
http://www.nationalarchives.gov.uk/catalogue/displaycataloguedetails.asp?CATID=3071941&CATLN=6&accessmethod=5

Druga rzecz - Bakelite. Nie pamiętam, kto miał w tamtych latach prawa do patentu - zdaje się, że Union Carbide and Carbon Corporation - ale z pewnością rozprowadzał je dość hojnie wśród podwykonawców. Wiele firm produkowało ten materiał, mimo wszystko zawsze z zachowaniem właściwej nazwy. Wachlarz zastosowań był jednak ograniczony, przede wszystkim do domowych produktów codziennego użytku. W sprzęcie wojskowym stosowano go raczej do wykonywania elementów wyposażenia, jak gałki różnych przełączników, fajki świec zapłonowych, obudowy sprzętu radiowego itp.







Jarek

[greatgonzo]

Zapomniałem dodać, że całkowicie zgadzam się z przedostatnim postem Tomka .

[Mecenas]

Fajnie sobie po tym bakelicie pojechaliście, nie ma co. Zostawić Was samych na jeden dzień z własnym wątkiem i proszę co wyszło...heheheh (just joking of kors).

W kwestii lotek chodziło mi o długość, nie cięciwę, jak słusznie zauważył Piotr. Ja mówię o koniu, Gonzo o koniaku. Prawie to samo, a jednak nie do końca...ale i tak dziękuję za odzew. Postudiowałem trochę literaturę, filmy, plany, zdjęcia i zdecydowałem się, że problem długości lotek rozwiążę w następujący sposób poprzez doklejenie prostej wstawki. Dzięki temu uzyskałem dodatkowo swego rodzaju odstęp pomiędzy boczną krawędzią klapy a lotką czego niestety nie przewidział Airfix.





Poniżej przedstawiam zdjęcia obrazujące kilka innych prac, które musiałem wykonać po sklejeniu skrzydeł, kadłuba i osłon silnika. Głównie polegały one na dużej ilości szpachlowania, docinania, wklejania wstawek i innych takich.











Rozpórka kadłuba


A poniżej prosta przeróbka, która powinna wystarczyć do uzyskania wczesnej wersji steru wysokości jeśli dysponuje się sterem późnego typu. Niestety Airfix jednak nie dał w zestawie dwóch wersji steru wysokości, coś mi się w mózgu ubzdurało, że jednak były...

[Mecenas]

Cobyście nie mówili, że nic nie robię...

[Mecenas]

Witam po przerwie, roboty ciąg dalszy.
W międzyczasie oczywiście trwały prace związane ze szpachlowaniem, polerowaniem, szpachlowaniem i polerowaniem i tak niemal bez końca. Przeryłem też kilka zagubionych inii podziałowych więc nie było co pokazywać. Przerobiłem też kształt jednej z lotek oraz wykonałem drugą, ale postępy tego odcinka robót pokażę innym razem Na razie to co poniżej.

Tutaj mamy problem z dopasowaniem wiatrochronu ze Squadrona do airfixowego kadłuba. Ruchoma osłona zostanie oczywiście odcięta w toku późniejszych prac. Macie jakiś pomysł na zaklejenie tej dziury pod ramą osłony?







Przerobione przeze mnie rury wydechowe. Najpierw każdą z rur nawierciłem w trzech miejscach malutkim wiertłem, potem poprawiłem lekko ciut większym. Krawędzie obrabiałem skalpelem i pilnikiem okrąglakiem. Na koniec dokleiłem elementy Eduarda, po ich uprzednim wyżarzeniu zapalniczką żeby się ładnie wygięły i dopasowały do kształtu.





Zrobiłem też drugą klapę, tym razem wymagała nieco mniej roboty. Niestety jest to efekt pocienkowania krawędzi spływu skrzydła - oryginalne części przestały do siebie w jakikolwiek sposób pasować.



A tutaj przedstawiam mój sposób na wyeliminowanie klekotu śmigła - mały krążek z cienkiego, elastycznego plastiku (ja użyłem takiej spinki plastikowej ze skoroszytu na dokumenty) dołożony od wewnętrznej strony. Czas pracy: 4i pół minuty.


No i walki ze śmigłem ciąg dalszy. Kołpak Aeroclubu już mniej więcej wygląda jak trzeba, muszę jeszcze trochę powiększyć otwory, w których będą osadzone śmigła. Każda z łopat została nawiercona na głębokość ok 5-6mm a u dołu osadziłem tulejki zrobione z igieł 1,2mm bodajże. Dzięki temu będę mógł dopracować kształt dolnej części łopat śmigieł oraz w miarę bezboleśnie osadzić je sztyftach wklejonych już do kołpaka.

[dewertus]

Tutaj mamy problem z dopasowaniem wiatrochronu ze Squadrona do airfixowego kadłuba. Ruchoma osłona zostanie oczywiście odcięta w toku późniejszych prac. Macie jakiś pomysł na zaklejenie tej dziury pod ramą osłony?

Chętnie sam skorzystam z podpowiedzi - mam ten sam dylemat przy wiatrochronie w Ła-9. Kiedyś w modelu Blenheim'a Airfixa zastosowałem dość partyzanckie rozwiązanie - zamaskowałem taśma elementy przeźroczyste, a szpary zatykałem wałeczkiem z lekko podeschniętej szpachli. Nie jest to najlepsze rozwiązanie - trudne i delikatne w późniejszej obróbce.

[piotr dmitruk]

Tutaj mamy problem z dopasowaniem wiatrochronu ze Squadrona do airfixowego kadłuba. Ruchoma osłona zostanie oczywiście odcięta w toku późniejszych prac. Macie jakiś pomysł na zaklejenie tej dziury pod ramą osłony?

Naklej na zewnętrzną powierzchnię kadłuba taśmę przezroczystą (nie Tamiya lub podobne!) tak, żeby sterczała nad fragmentem do wypełnienia. Na wewnętrzną powierzchnię tej sterczącej tasmy nanieś klej epoksydowy (polecam Distal bo jest lejny i sam wygładza powierzchnię). Po zastygnięciu kleju delikatnie odklejasz taśmę i docinasz/dopiłowujesz sobie naddatek z kleju do żądanego kształtu.

[greatgonzo]

A jak wygląda wiatrochron Airfix?
We wcześniejszym Spicie Tamiya kadłub dostosowany jest do dwóch typów wiatrochronów, a właściwie to jeden z nich dostosowany jest do kadłuba. Zresztą obojętne. Brakujące kawałeczki plastiku, z lekkim naddatkiem, wyciąłem z tamiyowskiego wiatrochronu i po przyklejeniu oraz zaszpachlowaniu to już to samo co u Piotra.
O tu, na samym dole:
viewtopic.php?f=153&t=4221&start=15

[Mecenas]

Dzięki Panowie za pomoc, obydwa pomysły są warte dogłębniejszego rozważenia.

Wiatrochron Airfixa siedzi znakomicie, szkoda tylko że jest gruby jak diabli i jego zastosowanie na pewno modelu nie uatrakcyjni. Wiatrochronu z Tamiyi z mk.V, który gdzieś tam leży sobie w szafie, jeszcze nie przymierzałem.

Osobiście zastanawiałem się nad uzupełnieniem tej dziury za pomocą wałka poxyliny. Nie obrabiałem jej jednak jeszcze w takim miejscu, gdzie powierzchnia przylegania do kadłuba jest tak znikoma. Obawiam się, że po prostu odpadnie przy pierwszym kontakcie z pilnikiem.