), ale...Całkiem przypadkiem zauważyłem na sklepowej półce w pewnej księgarni takie to cudo w bardzo przystępnej cenie (~30PLN). To było jak grom z jasnego nieba - doskonały model na indoktrynację mojego dwuletniego zbója, który własnie zaczyna (dopiero!) przejawiać zainteresowanie jedynym słusznym tematem
Model pasuje idealnie, ponieważ synek wyjątkowym sentymentem i zainteresowaniem darzy wszelkie zabawki w kolorze czerwonym.Model zupełnie nie związany z moimi zainteresowaniami, dodatkowo w skali, w której się nie poruszam - 1/48. Jest jednak coś co go wyróżnia na tle innych konstrukcji: wygrał pierwsze zawody lotnicze w Reno (1929 rok). Wprawdzie model pakowany jest przez Testorsa, ale formy mówią co innego
- jest to produkt Hawk Model CO. z roku 1966 
, nie stwierdziwszy w zasobach czerwonego akrylu, udałem się do sklepu, w którym zwyczajowo już zaopatruję się w ulubione farby Agamy. Jakież było moje zdziwienie, gdy sprzedawca oświadczył mi, że czerwonego niet. Ponieważ chęć była przeogromna, aby z pracami ruszyć w zastępstwie nabyłem akryl Pactry… „No rzesz psia jego m…ć” cisnęło mi się samo na usta, gdy zakończyłem nakładanie drugiej warstwy 
. Farbę do malowania przygotowałem sprawdzonym wielokrotnie sposobem, malowanie wykonywałem z kilkudniową przerwą … Takich mikro „glutów” to jeszcze nie miałem:
. Model „wykąpał się” w Wamodzie, niestety kolejne podejście także zakończyło się fiaskiem – Pactrze mówię zatem żegnaj. Po kilkunastu dniach oczekiwania wreszcie nadeszła dostawa Agamy. Pełen nadziei nabyłem czerwony akryl i przystąpiłem do malowania. Niestety, kolejny raz eksperyment zakończył się porażką, lecz tym razem problem nie był w „kluczeniu” się farby, ale w moim niezadowoleniu z uzyskanego rezultatu – nie wiem czemu, ale jeszcze nigdy nie udało mi się uzyskać jednorodnej powłoki gdy maluję tzw. kolorami podstawowymi (biały, żółty, czerwony), zawsze wyłażą mi jakieś smugi albo „przebarwienia”.
(tak bardzo, że czasami miał wyraźną ochotę na sprawdzenie jak się maluje inne elementy w pokoju – malowaliśmy ze wspólnej ręki (tzn. szkrab trzymał aero, a ja trzymałem jego dłoń i „obsługiwałem” aero)). 
Nie wiem na ile miękka jest ta linka. Możesz mieć problem właśnie z napięciem całości, zwłaszcza, że to jeden kawałek. Chodzi też o to, że ta linka przechodząc przez otwór w skrzydle będzie tworzyła łuk, a nie ostre załamanie. Czyli tak jak na górnym schemacie. Na ten dolny sposób już za późno, ale chyba lepiej by się układało. 
